Hertenleer

“Het nat van de wereld is niet meer juist verdeeld.

De halve wereld droogt uit. De andere helft verdrinkt.

De mensen aan de droge kant verkruimelen tot zand.

De natte mensen vechten om stukjes nog niet verdronken land.”

Een hoogzwangere moeder vat de slaap maar niet. Beelden van haar dochter in een grauwe toekomst flitsen door haar hoofd. Parallelle levenslijnen ontspinnen zich. Haar dochter wordt uit haar huis gezet en overleeft in de bossen. Ze krijgt recht op het huis van iemand anders. Ze mag als uitverkorene op een schip. Ze trekt met een eigen kind door de bossen.

Een dystopische monoloog van Anna Carlier over de toekomst van een kind in een wereld die drastisch veranderde door de klimaatopwarming.

Een live samenspel tussen spel, illustratie en geluid.

Scherp en ritmisch gebracht door Loes Swaenepoel. Een scenografie ontworpen en uitgevoerd door Sam Declercq en de fantasievolle, absurde illustraties van Sofie De Cleene. Kleurrijke, melancholische soundscapes van Jan Decock.

Een dreigend geheel dat slaat en zalft.

Een voorstelling in het kader van En Avant.