Hoe zijn jullie hier verzeild geraakt?
Ben Van Camp: “Enkele jaren geleden had Bas me al verteld over het project. Door corona is de voorstelling even on hold gezet, maar ik heb direct aan Ben Brunin gevraagd of hij het zag zitten om mee te doen. We spelen vrijwel altijd samen.”
Ben Brunin: “Ik kan nergens gaan spelen of hij staat ook op het podium (lacht).”
Wat is jullie rol in de voorstelling?
Ben Van Camp: “Onze taak is om er ‘the West’ aan toe te voegen. We hebben een paar thema’s die dat evoceren. Waar denk je aan bij Once upon a time? Stof, struikjes, … Niet dat we er de hele tijd wind gaan in leggen, maar het moet wel een sfeer oproepen. Eigenlijk zorgen dus we voor het sound design: in ons hoofd maken we zelf een film en dat leggen we bovenop hetgeen Sebastien en Wouter doen.”
Ben Brunin: “Eigenlijk leggen we klanktapijtjes. We spelen niet constant, want dan zit je in de weg van de tekst. Het is vooral luisteren wat Sebastien en Wouter willen. En wat Wouter Deprez wil. Met muziek of klanken kun je een scène volledig veranderen van feel. Het is voor ons zoeken welke feel het moet hebben. En dan de goede momenten kiezen waarop we emotie ook kunnen laten spreken via de muziek. Die momenten moeten het ook episch maken. Kan ook moeilijk anders met zo een titel.”
"Ik omarm graag al eens de luie kant van mezelf."
Welke instrumenten gaan jullie daarvoor gebruiken?
Ben Van Camp: “De hoofdinstrumenten blijven onze gitaren, maar we gaan toch een beetje buiten onze gebruikelijke manier van werken treden. We hebben hier allebei al een klavier staan. Eigenlijk zijn we begonnen met het heel klein te houden. We hebben allebei een ukelele aangeschaft.”
Ben Brunin: “In mijn geval een basukelele. We hadden schrik dat we weer met een contrabas gingen eindigen. Logistiek is dat niet zo leuk. (lacht). Ik omarm graag al eens de luie kant van mezelf.”
Ben Van Camp: “Een ukelele is een heel poëtisch instrument. Je brengt het altijd in verband met Hawaii. Je kunt er ook heel mooie, open dingen mee doen. Het heeft een eigen karakter, heel onderscheidend van toon.”
Ben Brunin: “Het kan zijn dat het nog verandert hoor. Tom Vermeir zegt altijd: toneel is een fluctuerend gegeven.”
Waar mogen we ons nog aan verwachten?
Ben Van Camp: “Ik heb ook een gewone akoestische gitaar, een Taylor. Bas heeft er ook zo een en grapt dan altijd ‘My tailor is rich’, want dat zijn dure gitaren. Daarnaast speel ik op mijn Fender Jazzmaster. Met zijn grote reverb ideaal om de reverb drenched sixties klank te evoceren. Zowat de Ennio Morricone feel dus. Verder heb ik hier allerlei pedalen staan, waarbij vooral de reverb belangrijk is. Daar gebruik ik een Holy Grail voor. Die vul ik aan met een Strymon Iridium, waarmee je de Fender sound goed mee kunt emuleren. Voor theater is het niet nodig dat je met versterkers staat te blazen.”
"Het exploreren van de grenzen is wel tof."
Ben Brunin: “Ben heeft me ook op kosten gejaagd, want ik heb een gitaar moeten kopen. Een nieuw gegeven voor mij. Maar ik speel vooral op mijn Fender Jazz Bass uit 1962. Moest die kunnen spreken… Ik heb die van mijn ex-schoonvader gekregen. Hij had nog een oude bas op zijn zolder liggen vertelde hij. Zo een Fender. Hij had die ergens in de jaren ‘70 gekocht voor 4000 frank, met een versterker bij. Ongelooflijk, want ze tellen daar tegenwoordig veel geld voor neer. Ik heb dus een koopje gedaan. Hij had zijn auto perte totale gereden en had geld nodig om een nieuwe tweedehands te kopen. Zo kwam ik er goedkoop van af.”
Ben Van Camp: “De kans bestaat dat er nog instrumenten bijkomen. Of dat Ben alsnog met een contrabas staat te klooien. We hebben keyboards staan voor bepaalde sounddesigns, maar als we naar de muziekwinkel gaan, voelen we ons nog altijd als twee kinderen in de speelgoedwinkel. Dan komen we met vanalles thuis. Het exploreren van de grenzen is wel tof.
Ben Brunin: “Maar het is wel de bedoeling dat we alles als een live soundtrack spelen. Dat moet toelaten om te improviseren en te variëren. Zolang de sfeer binnen de thema’ goed zit, is er best wat mogelijk.”
Van 4 tot 28 mei in De Expeditie: Once upon a time in de Westhoek. Met live-muziek van Ben Van Camp en Ben Brunin.
