Seks(e)(n)

De KOE zet de genderverhoudingen op scherp. Gedaan met de ongelijkheid, niet langer moet één vrouw (Natali Broods) zich weren tegen twee mannen (Peter Van den Eede en Willem de Wolf). Want ze nodigden een vierde uit: Lineke Rijxman, theatermaakster bij het Amsterdamse gezelschap mugmetdegoudentand. Het viertal laat zich inspireren door Goethe’s roman Die Wahlverwandtschaften, door de schrijver opgezet als een amoureus experiment genre Temptation Island. Vallen de personages ten prooi aan hun passies, hun driften, de zogenaamde natuurwetten? Of zegeviert de ratio? Het einde was toen ook al catastrofaal

In seks(e)(n) wordt het boek volledig uitgekleed. Met dezelfde ingrediënten – twee mannen, twee vrouwen, een tuin – beginnen de vier makers aan een totaal nieuw experiment, in een eigentijds klimaat. In Goethe’s tijd was de natuur nog een plek zonder mensen: wij konden niet zonder haar bestaan, maar zij kon prima zonder ons. Anno 2019 hebben we zo goed als elke vierkante centimeter van de aardbol bezet, gecontroleerd en geconditioneerd, en op die manier ontnomen van haar wildheid, haar onvoorspelbaarheid. Wat is nog “natuurlijk”?

Seks(e)(n) gaat over hokjes en labels, over definities en appropriaties, over vrijheid en maakbaarheid. Vier mensen banen zich een weg door een lexicon van nieuwe en oude termen, proberen die te grijpen en te verfijnen. In seks(e)(n) gaat het erom steeds onderweg te zijn, in de sprong. Bovenal is seks(e)(n) een opening.