Glory Box

Glory Box is een monoloog over (on)moedwillige eenzaamheid. Een conciërge van een gebouw (Mira Bryssinck) komt zichzelf tegen in het spiegelpaleis van haar gedachten en gaat een speels gesprek aan met de omringende duisternis. Ze vervaagt en verdwaalt, volgt haar eigen echo en probeert te ordenen wat belangrijk is. Want wat is feitelijk substantieel voor een mens?

De titel is schatplichtig aan het gelijknamige lied van Portishead, waarvan de tekst inspireerde in de zoektocht naar het personage.

Voor deze Glory box ging Mira op zoek naar wat eenzaamheid met een mens doet, en wat het betekent om je opgesloten te voelen. Waar verlangen we dan naar en waar zijn we bang voor? Kan fantasie een troost zijn en hoelang kunnen we eenzaamheid verdragen? Tijdens het schrijfproces kwam Mira bij een personage uit dat met deze vragen worstelt en een uitweg zoekt uit de situatie waarin ze zich bevindt.