Altijd prijs

Ik moet soms zo springen, mij soms zo vree opdraaien. Ik heb soms zo van die kloppedingskes, dat ik peins: ‘Oela, mijn hart gaat hier nen hinkstapsprong maken.’

Dino wordt verplicht de louche nachtclub van zijn broer open te houden wanneer die met de noorderzon verdwenen is. Op dat moment komt Pierre zijn leven binnengestruikeld. Pierre is een getroubleerde twintiger met een psychiatrisch verleden. Zijn vrienden hebben hem dood verklaard. Hij wil tabula rasa maken en Dino loodst hem een wereld in die hij voordien niet kende. Een wereld bevolkt door opgesloten meisjes, zwartwerkers en huisjesmelkers.

Afkomstig uit een totaal ander milieu en zonder echt vrienden te worden, ontstaat er tussen de twee een lotsverbondenheid. Ze spiegelen hun levens aan elkaar, hun verlangens, hun relatie met hun vader. Ze proberen elk voor zich stabiliteit te vinden in een wereld die hen er van af wil smijten.

De twee mannen geraken verstrikt in een ritueel spel van uitdagen en verleiden. Soms cru en agressief, dan weer teder en poëtisch. Als in een duet stuwen de live muziek van Jean-Yves Evrard en de choreografie van Koen Augustijnen het stuk vooruit.

Altijd Prijs gaat over de keuzes die je in het leven maakt. Je zakt weg in het drijfzand, je snakt naar adem.